. ١:١٢ الر تِلكَ ءايٰتُ الكِتٰبِ المُبينِ
. ٢:١٢ إِنّا أَنزَلنٰهُ قُرءٰنًا عَرَبِيًّا لَعَلَّكُم تَعقِلونَ
. ٣:١٢ نَحنُ نَقُصُّ عَلَيكَ أَحسَنَ القَصَصِ بِما أَوحَينا إِلَيكَ هٰذَا القُرءانَ وَإِن كُنتَ مِن قَبلِهِ لَمِنَ الغٰفِلينَ
. ٤:١٢ إِذ قالَ يوسُفُ لِأَبيهِ يٰأَبَتِ إِنّى رَأَيتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوكَبًا وَالشَّمسَ وَالقَمَرَ رَأَيتُهُم لى سٰجِدينَ
. ٥:١٢ قالَ يٰبُنَىَّ لا تَقصُص رُءياكَ عَلىٰ إِخوَتِكَ فَيَكيدوا لَكَ كَيدًا إِنَّ الشَّيطٰنَ لِلإِنسٰنِ عَدُوٌّ مُبينٌ
. ٦:١٢ وَكَذٰلِكَ يَجتَبيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِن تَأويلِ الأَحاديثِ وَيُتِمُّ نِعمَتَهُ عَلَيكَ وَعَلىٰ ءالِ يَعقوبَ كَما أَتَمَّها عَلىٰ أَبَوَيكَ مِن قَبلُ إِبرٰهيمَ وَإِسحٰقَ إِنَّ رَبَّكَ عَليمٌ حَكيمٌ
. ٧:١٢ لَقَد كانَ فى يوسُفَ وَإِخوَتِهِ ءايٰتٌ لِلسّائِلينَ
. ٨:١٢ إِذ قالوا لَيوسُفُ وَأَخوهُ أَحَبُّ إِلىٰ أَبينا مِنّا وَنَحنُ عُصبَةٌ إِنَّ أَبانا لَفى ضَلٰلٍ مُبينٍ
. ٩:١٢ اقتُلوا يوسُفَ أَوِ اطرَحوهُ أَرضًا يَخلُ لَكُم وَجهُ أَبيكُم وَتَكونوا مِن بَعدِهِ قَومًا صٰلِحينَ
. ١٠:١٢ قالَ قائِلٌ مِنهُم لا تَقتُلوا يوسُفَ وَأَلقوهُ فى غَيٰبَتِ الجُبِّ يَلتَقِطهُ بَعضُ السَّيّارَةِ إِن كُنتُم فٰعِلينَ
. ١١:١٢ قالوا يٰأَبانا ما لَكَ لا تَأمَ۫نّا عَلىٰ يوسُفَ وَإِنّا لَهُ لَنٰصِحونَ
. ١٢:١٢ أَرسِلهُ مَعَنا غَدًا يَرتَع وَيَلعَب وَإِنّا لَهُ لَحٰفِظونَ
. ١٣:١٢ قالَ إِنّى لَيَحزُنُنى أَن تَذهَبوا بِهِ وَأَخافُ أَن يَأكُلَهُ الذِّئبُ وَأَنتُم عَنهُ غٰفِلونَ
. ١٤:١٢ قالوا لَئِن أَكَلَهُ الذِّئبُ وَنَحنُ عُصبَةٌ إِنّا إِذًا لَخٰسِرونَ
. ١٥:١٢ فَلَمّا ذَهَبوا بِهِ وَأَجمَعوا أَن يَجعَلوهُ فى غَيٰبَتِ الجُبِّ وَأَوحَينا إِلَيهِ لَتُنَبِّئَنَّهُم بِأَمرِهِم هٰذا وَهُم لا يَشعُرونَ
. ١٦:١٢ وَجاءو أَباهُم عِشاءً يَبكونَ
. ١٧:١٢ قالوا يٰأَبانا إِنّا ذَهَبنا نَستَبِقُ وَتَرَكنا يوسُفَ عِندَ مَتٰعِنا فَأَكَلَهُ الذِّئبُ وَما أَنتَ بِمُؤمِنٍ لَنا وَلَو كُنّا صٰدِقينَ
. ١٨:١٢ وَجاءو عَلىٰ قَميصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قالَ بَل سَوَّلَت لَكُم أَنفُسُكُم أَمرًا فَصَبرٌ جَميلٌ وَاللَّهُ المُستَعانُ عَلىٰ ما تَصِفونَ
. ١٩:١٢ وَجاءَت سَيّارَةٌ فَأَرسَلوا وارِدَهُم فَأَدلىٰ دَلوَهُ قالَ يٰبُشرىٰ هٰذا غُلٰمٌ وَأَسَرّوهُ بِضٰعَةً وَاللَّهُ عَليمٌ بِما يَعمَلونَ
. ٢٠:١٢ وَشَرَوهُ بِثَمَنٍ بَخسٍ دَرٰهِمَ مَعدودَةٍ وَكانوا فيهِ مِنَ الزّٰهِدينَ
. ٢١:١٢ وَقالَ الَّذِى اشتَرىٰهُ مِن مِصرَ لِامرَأَتِهِ أَكرِمى مَثوىٰهُ عَسىٰ أَن يَنفَعَنا أَو نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَكَذٰلِكَ مَكَّنّا لِيوسُفَ فِى الأَرضِ وَلِنُعَلِّمَهُ مِن تَأويلِ الأَحاديثِ وَاللَّهُ غالِبٌ عَلىٰ أَمرِهِ وَلٰكِنَّ أَكثَرَ النّاسِ لا يَعلَمونَ
. ٢٢:١٢ وَلَمّا بَلَغَ أَشُدَّهُ ءاتَينٰهُ حُكمًا وَعِلمًا وَكَذٰلِكَ نَجزِى المُحسِنينَ
. ٢٣:١٢ وَرٰوَدَتهُ الَّتى هُوَ فى بَيتِها عَن نَفسِهِ وَغَلَّقَتِ الأَبوٰبَ وَقالَت هَيتَ لَكَ قالَ مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبّى أَحسَنَ مَثواىَ إِنَّهُ لا يُفلِحُ الظّٰلِمونَ
. ٢٤:١٢ وَلَقَد هَمَّت بِهِ وَهَمَّ بِها لَولا أَن رَءا بُرهٰنَ رَبِّهِ كَذٰلِكَ لِنَصرِفَ عَنهُ السّوءَ وَالفَحشاءَ إِنَّهُ مِن عِبادِنَا المُخلَصينَ
. ٢٥:١٢ وَاستَبَقَا البابَ وَقَدَّت قَميصَهُ مِن دُبُرٍ وَأَلفَيا سَيِّدَها لَدَا البابِ قالَت ما جَزاءُ مَن أَرادَ بِأَهلِكَ سوءًا إِلّا أَن يُسجَنَ أَو عَذابٌ أَليمٌ
. ٢٦:١٢ قالَ هِىَ رٰوَدَتنى عَن نَفسى وَشَهِدَ شاهِدٌ مِن أَهلِها إِن كانَ قَميصُهُ قُدَّ مِن قُبُلٍ فَصَدَقَت وَهُوَ مِنَ الكٰذِبينَ
. ٢٧:١٢ وَإِن كانَ قَميصُهُ قُدَّ مِن دُبُرٍ فَكَذَبَت وَهُوَ مِنَ الصّٰدِقينَ
. ٢٨:١٢ فَلَمّا رَءا قَميصَهُ قُدَّ مِن دُبُرٍ قالَ إِنَّهُ مِن كَيدِكُنَّ إِنَّ كَيدَكُنَّ عَظيمٌ
. ٢٩:١٢ يوسُفُ أَعرِض عَن هٰذا وَاستَغفِرى لِذَنبِكِ إِنَّكِ كُنتِ مِنَ الخاطِـٔينَ
. ٣٠:١٢ وَقالَ نِسوَةٌ فِى المَدينَةِ امرَأَتُ العَزيزِ تُرٰوِدُ فَتىٰها عَن نَفسِهِ قَد شَغَفَها حُبًّا إِنّا لَنَرىٰها فى ضَلٰلٍ مُبينٍ
. ٣١:١٢ فَلَمّا سَمِعَت بِمَكرِهِنَّ أَرسَلَت إِلَيهِنَّ وَأَعتَدَت لَهُنَّ مُتَّكَـًٔا وَءاتَت كُلَّ وٰحِدَةٍ مِنهُنَّ سِكّينًا وَقالَتِ اخرُج عَلَيهِنَّ فَلَمّا رَأَينَهُ أَكبَرنَهُ وَقَطَّعنَ أَيدِيَهُنَّ وَقُلنَ حٰشَ لِلَّهِ ما هٰذا بَشَرًا إِن هٰذا إِلّا مَلَكٌ كَريمٌ
. ٣٢:١٢ قالَت فَذٰلِكُنَّ الَّذى لُمتُنَّنى فيهِ وَلَقَد رٰوَدتُهُ عَن نَفسِهِ فَاستَعصَمَ وَلَئِن لَم يَفعَل ما ءامُرُهُ لَيُسجَنَنَّ وَلَيَكونًا مِنَ الصّٰغِرينَ
. ٣٣:١٢ قالَ رَبِّ السِّجنُ أَحَبُّ إِلَىَّ مِمّا يَدعونَنى إِلَيهِ وَإِلّا تَصرِف عَنّى كَيدَهُنَّ أَصبُ إِلَيهِنَّ وَأَكُن مِنَ الجٰهِلينَ
. ٣٤:١٢ فَاستَجابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنهُ كَيدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ العَليمُ
. ٣٥:١٢ ثُمَّ بَدا لَهُم مِن بَعدِ ما رَأَوُا الـٔايٰتِ لَيَسجُنُنَّهُ حَتّىٰ حينٍ
. ٣٦:١٢ وَدَخَلَ مَعَهُ السِّجنَ فَتَيانِ قالَ أَحَدُهُما إِنّى أَرىٰنى أَعصِرُ خَمرًا وَقالَ الـٔاخَرُ إِنّى أَرىٰنى أَحمِلُ فَوقَ رَأسى خُبزًا تَأكُلُ الطَّيرُ مِنهُ نَبِّئنا بِتَأويلِهِ إِنّا نَرىٰكَ مِنَ المُحسِنينَ
. ٣٧:١٢ قالَ لا يَأتيكُما طَعامٌ تُرزَقانِهِ إِلّا نَبَّأتُكُما بِتَأويلِهِ قَبلَ أَن يَأتِيَكُما ذٰلِكُما مِمّا عَلَّمَنى رَبّى إِنّى تَرَكتُ مِلَّةَ قَومٍ لا يُؤمِنونَ بِاللَّهِ وَهُم بِالـٔاخِرَةِ هُم كٰفِرونَ
. ٣٨:١٢ وَاتَّبَعتُ مِلَّةَ ءاباءى إِبرٰهيمَ وَإِسحٰقَ وَيَعقوبَ ما كانَ لَنا أَن نُشرِكَ بِاللَّهِ مِن شَىءٍ ذٰلِكَ مِن فَضلِ اللَّهِ عَلَينا وَعَلَى النّاسِ وَلٰكِنَّ أَكثَرَ النّاسِ لا يَشكُرونَ
. ٣٩:١٢ يٰصىٰحِبَىِ السِّجنِ ءَأَربابٌ مُتَفَرِّقونَ خَيرٌ أَمِ اللَّهُ الوٰحِدُ القَهّارُ
. ٤٠:١٢ ما تَعبُدونَ مِن دونِهِ إِلّا أَسماءً سَمَّيتُموها أَنتُم وَءاباؤُكُم ما أَنزَلَ اللَّهُ بِها مِن سُلطٰنٍ إِنِ الحُكمُ إِلّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلّا تَعبُدوا إِلّا إِيّاهُ ذٰلِكَ الدّينُ القَيِّمُ وَلٰكِنَّ أَكثَرَ النّاسِ لا يَعلَمونَ
. ٤١:١٢ يٰصىٰحِبَىِ السِّجنِ أَمّا أَحَدُكُما فَيَسقى رَبَّهُ خَمرًا وَأَمَّا الـٔاخَرُ فَيُصلَبُ فَتَأكُلُ الطَّيرُ مِن رَأسِهِ قُضِىَ الأَمرُ الَّذى فيهِ تَستَفتِيانِ
. ٤٢:١٢ وَقالَ لِلَّذى ظَنَّ أَنَّهُ ناجٍ مِنهُمَا اذكُرنى عِندَ رَبِّكَ فَأَنسىٰهُ الشَّيطٰنُ ذِكرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِى السِّجنِ بِضعَ سِنينَ
. ٤٣:١٢ وَقالَ المَلِكُ إِنّى أَرىٰ سَبعَ بَقَرٰتٍ سِمانٍ يَأكُلُهُنَّ سَبعٌ عِجافٌ وَسَبعَ سُنبُلٰتٍ خُضرٍ وَأُخَرَ يابِسٰتٍ يٰأَيُّهَا المَلَأُ أَفتونى فى رُءيٰىَ إِن كُنتُم لِلرُّءيا تَعبُرونَ
. ٤٤:١٢ قالوا أَضغٰثُ أَحلٰمٍ وَما نَحنُ بِتَأويلِ الأَحلٰمِ بِعٰلِمينَ
. ٤٥:١٢ وَقالَ الَّذى نَجا مِنهُما وَادَّكَرَ بَعدَ أُمَّةٍ أَنا۠ أُنَبِّئُكُم بِتَأويلِهِ فَأَرسِلونِ
. ٤٦:١٢ يوسُفُ أَيُّهَا الصِّدّيقُ أَفتِنا فى سَبعِ بَقَرٰتٍ سِمانٍ يَأكُلُهُنَّ سَبعٌ عِجافٌ وَسَبعِ سُنبُلٰتٍ خُضرٍ وَأُخَرَ يابِسٰتٍ لَعَلّى أَرجِعُ إِلَى النّاسِ لَعَلَّهُم يَعلَمونَ
. ٤٧:١٢ قالَ تَزرَعونَ سَبعَ سِنينَ دَأَبًا فَما حَصَدتُم فَذَروهُ فى سُنبُلِهِ إِلّا قَليلًا مِمّا تَأكُلونَ
. ٤٨:١٢ ثُمَّ يَأتى مِن بَعدِ ذٰلِكَ سَبعٌ شِدادٌ يَأكُلنَ ما قَدَّمتُم لَهُنَّ إِلّا قَليلًا مِمّا تُحصِنونَ
. ٤٩:١٢ ثُمَّ يَأتى مِن بَعدِ ذٰلِكَ عامٌ فيهِ يُغاثُ النّاسُ وَفيهِ يَعصِرونَ
. ٥٠:١٢ وَقالَ المَلِكُ ائتونى بِهِ فَلَمّا جاءَهُ الرَّسولُ قالَ ارجِع إِلىٰ رَبِّكَ فَسـَٔلهُ ما بالُ النِّسوَةِ الّٰتى قَطَّعنَ أَيدِيَهُنَّ إِنَّ رَبّى بِكَيدِهِنَّ عَليمٌ
. ٥١:١٢ قالَ ما خَطبُكُنَّ إِذ رٰوَدتُنَّ يوسُفَ عَن نَفسِهِ قُلنَ حٰشَ لِلَّهِ ما عَلِمنا عَلَيهِ مِن سوءٍ قالَتِ امرَأَتُ العَزيزِ الـٰٔنَ حَصحَصَ الحَقُّ أَنا۠ رٰوَدتُهُ عَن نَفسِهِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الصّٰدِقينَ
. ٥٢:١٢ ذٰلِكَ لِيَعلَمَ أَنّى لَم أَخُنهُ بِالغَيبِ وَأَنَّ اللَّهَ لا يَهدى كَيدَ الخائِنينَ
. ٥٣:١٢ وَما أُبَرِّئُ نَفسى إِنَّ النَّفسَ لَأَمّارَةٌ بِالسّوءِ إِلّا ما رَحِمَ رَبّى إِنَّ رَبّى غَفورٌ رَحيمٌ
. ٥٤:١٢ وَقالَ المَلِكُ ائتونى بِهِ أَستَخلِصهُ لِنَفسى فَلَمّا كَلَّمَهُ قالَ إِنَّكَ اليَومَ لَدَينا مَكينٌ أَمينٌ
. ٥٥:١٢ قالَ اجعَلنى عَلىٰ خَزائِنِ الأَرضِ إِنّى حَفيظٌ عَليمٌ
. ٥٦:١٢ وَكَذٰلِكَ مَكَّنّا لِيوسُفَ فِى الأَرضِ يَتَبَوَّأُ مِنها حَيثُ يَشاءُ نُصيبُ بِرَحمَتِنا مَن نَشاءُ وَلا نُضيعُ أَجرَ المُحسِنينَ
. ٥٧:١٢ وَلَأَجرُ الـٔاخِرَةِ خَيرٌ لِلَّذينَ ءامَنوا وَكانوا يَتَّقونَ
. ٥٨:١٢ وَجاءَ إِخوَةُ يوسُفَ فَدَخَلوا عَلَيهِ فَعَرَفَهُم وَهُم لَهُ مُنكِرونَ
. ٥٩:١٢ وَلَمّا جَهَّزَهُم بِجَهازِهِم قالَ ائتونى بِأَخٍ لَكُم مِن أَبيكُم أَلا تَرَونَ أَنّى أوفِى الكَيلَ وَأَنا۠ خَيرُ المُنزِلينَ
. ٦٠:١٢ فَإِن لَم تَأتونى بِهِ فَلا كَيلَ لَكُم عِندى وَلا تَقرَبونِ
. ٦١:١٢ قالوا سَنُرٰوِدُ عَنهُ أَباهُ وَإِنّا لَفٰعِلونَ
. ٦٢:١٢ وَقالَ لِفِتيٰنِهِ اجعَلوا بِضٰعَتَهُم فى رِحالِهِم لَعَلَّهُم يَعرِفونَها إِذَا انقَلَبوا إِلىٰ أَهلِهِم لَعَلَّهُم يَرجِعونَ
. ٦٣:١٢ فَلَمّا رَجَعوا إِلىٰ أَبيهِم قالوا يٰأَبانا مُنِعَ مِنَّا الكَيلُ فَأَرسِل مَعَنا أَخانا نَكتَل وَإِنّا لَهُ لَحٰفِظونَ
. ٦٤:١٢ قالَ هَل ءامَنُكُم عَلَيهِ إِلّا كَما أَمِنتُكُم عَلىٰ أَخيهِ مِن قَبلُ فَاللَّهُ خَيرٌ حٰفِظًا وَهُوَ أَرحَمُ الرّٰحِمينَ
. ٦٥:١٢ وَلَمّا فَتَحوا مَتٰعَهُم وَجَدوا بِضٰعَتَهُم رُدَّت إِلَيهِم قالوا يٰأَبانا ما نَبغى هٰذِهِ بِضٰعَتُنا رُدَّت إِلَينا وَنَميرُ أَهلَنا وَنَحفَظُ أَخانا وَنَزدادُ كَيلَ بَعيرٍ ذٰلِكَ كَيلٌ يَسيرٌ
. ٦٦:١٢ قالَ لَن أُرسِلَهُ مَعَكُم حَتّىٰ تُؤتونِ مَوثِقًا مِنَ اللَّهِ لَتَأتُنَّنى بِهِ إِلّا أَن يُحاطَ بِكُم فَلَمّا ءاتَوهُ مَوثِقَهُم قالَ اللَّهُ عَلىٰ ما نَقولُ وَكيلٌ
. ٦٧:١٢ وَقالَ يٰبَنِىَّ لا تَدخُلوا مِن بابٍ وٰحِدٍ وَادخُلوا مِن أَبوٰبٍ مُتَفَرِّقَةٍ وَما أُغنى عَنكُم مِنَ اللَّهِ مِن شَىءٍ إِنِ الحُكمُ إِلّا لِلَّهِ عَلَيهِ تَوَكَّلتُ وَعَلَيهِ فَليَتَوَكَّلِ المُتَوَكِّلونَ
. ٦٨:١٢ وَلَمّا دَخَلوا مِن حَيثُ أَمَرَهُم أَبوهُم ما كانَ يُغنى عَنهُم مِنَ اللَّهِ مِن شَىءٍ إِلّا حاجَةً فى نَفسِ يَعقوبَ قَضىٰها وَإِنَّهُ لَذو عِلمٍ لِما عَلَّمنٰهُ وَلٰكِنَّ أَكثَرَ النّاسِ لا يَعلَمونَ
. ٦٩:١٢ وَلَمّا دَخَلوا عَلىٰ يوسُفَ ءاوىٰ إِلَيهِ أَخاهُ قالَ إِنّى أَنا۠ أَخوكَ فَلا تَبتَئِس بِما كانوا يَعمَلونَ
. ٧٠:١٢ فَلَمّا جَهَّزَهُم بِجَهازِهِم جَعَلَ السِّقايَةَ فى رَحلِ أَخيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا العيرُ إِنَّكُم لَسٰرِقونَ
. ٧١:١٢ قالوا وَأَقبَلوا عَلَيهِم ماذا تَفقِدونَ
. ٧٢:١٢ قالوا نَفقِدُ صُواعَ المَلِكِ وَلِمَن جاءَ بِهِ حِملُ بَعيرٍ وَأَنا۠ بِهِ زَعيمٌ
. ٧٣:١٢ قالوا تَاللَّهِ لَقَد عَلِمتُم ما جِئنا لِنُفسِدَ فِى الأَرضِ وَما كُنّا سٰرِقينَ
. ٧٤:١٢ قالوا فَما جَزٰؤُهُ إِن كُنتُم كٰذِبينَ
. ٧٥:١٢ قالوا جَزٰؤُهُ مَن وُجِدَ فى رَحلِهِ فَهُوَ جَزٰؤُهُ كَذٰلِكَ نَجزِى الظّٰلِمينَ
. ٧٦:١٢ فَبَدَأَ بِأَوعِيَتِهِم قَبلَ وِعاءِ أَخيهِ ثُمَّ استَخرَجَها مِن وِعاءِ أَخيهِ كَذٰلِكَ كِدنا لِيوسُفَ ما كانَ لِيَأخُذَ أَخاهُ فى دينِ المَلِكِ إِلّا أَن يَشاءَ اللَّهُ نَرفَعُ دَرَجٰتٍ مَن نَشاءُ وَفَوقَ كُلِّ ذى عِلمٍ عَليمٌ
. ٧٧:١٢ قالوا إِن يَسرِق فَقَد سَرَقَ أَخٌ لَهُ مِن قَبلُ فَأَسَرَّها يوسُفُ فى نَفسِهِ وَلَم يُبدِها لَهُم قالَ أَنتُم شَرٌّ مَكانًا وَاللَّهُ أَعلَمُ بِما تَصِفونَ
. ٧٨:١٢ قالوا يٰأَيُّهَا العَزيزُ إِنَّ لَهُ أَبًا شَيخًا كَبيرًا فَخُذ أَحَدَنا مَكانَهُ إِنّا نَرىٰكَ مِنَ المُحسِنينَ
. ٧٩:١٢ قالَ مَعاذَ اللَّهِ أَن نَأخُذَ إِلّا مَن وَجَدنا مَتٰعَنا عِندَهُ إِنّا إِذًا لَظٰلِمونَ
. ٨٠:١٢ فَلَمَّا استَيـَٔسوا مِنهُ خَلَصوا نَجِيًّا قالَ كَبيرُهُم أَلَم تَعلَموا أَنَّ أَباكُم قَد أَخَذَ عَلَيكُم مَوثِقًا مِنَ اللَّهِ وَمِن قَبلُ ما فَرَّطتُم فى يوسُفَ فَلَن أَبرَحَ الأَرضَ حَتّىٰ يَأذَنَ لى أَبى أَو يَحكُمَ اللَّهُ لى وَهُوَ خَيرُ الحٰكِمينَ
. ٨١:١٢ ارجِعوا إِلىٰ أَبيكُم فَقولوا يٰأَبانا إِنَّ ابنَكَ سَرَقَ وَما شَهِدنا إِلّا بِما عَلِمنا وَما كُنّا لِلغَيبِ حٰفِظينَ
. ٨٢:١٢ وَسـَٔلِ القَريَةَ الَّتى كُنّا فيها وَالعيرَ الَّتى أَقبَلنا فيها وَإِنّا لَصٰدِقونَ
. ٨٣:١٢ قالَ بَل سَوَّلَت لَكُم أَنفُسُكُم أَمرًا فَصَبرٌ جَميلٌ عَسَى اللَّهُ أَن يَأتِيَنى بِهِم جَميعًا إِنَّهُ هُوَ العَليمُ الحَكيمُ
. ٨٤:١٢ وَتَوَلّىٰ عَنهُم وَقالَ يٰأَسَفىٰ عَلىٰ يوسُفَ وَابيَضَّت عَيناهُ مِنَ الحُزنِ فَهُوَ كَظيمٌ
. ٨٥:١٢ قالوا تَاللَّهِ تَفتَؤُا۟ تَذكُرُ يوسُفَ حَتّىٰ تَكونَ حَرَضًا أَو تَكونَ مِنَ الهٰلِكينَ
. ٨٦:١٢ قالَ إِنَّما أَشكوا بَثّى وَحُزنى إِلَى اللَّهِ وَأَعلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعلَمونَ
. ٨٧:١٢ يٰبَنِىَّ اذهَبوا فَتَحَسَّسوا مِن يوسُفَ وَأَخيهِ وَلا تَا۟يـَٔسوا مِن رَوحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَا۟يـَٔسُ مِن رَوحِ اللَّهِ إِلَّا القَومُ الكٰفِرونَ
. ٨٨:١٢ فَلَمّا دَخَلوا عَلَيهِ قالوا يٰأَيُّهَا العَزيزُ مَسَّنا وَأَهلَنَا الضُّرُّ وَجِئنا بِبِضٰعَةٍ مُزجىٰةٍ فَأَوفِ لَنَا الكَيلَ وَتَصَدَّق عَلَينا إِنَّ اللَّهَ يَجزِى المُتَصَدِّقينَ
. ٨٩:١٢ قالَ هَل عَلِمتُم ما فَعَلتُم بِيوسُفَ وَأَخيهِ إِذ أَنتُم جٰهِلونَ
. ٩٠:١٢ قالوا أَءِنَّكَ لَأَنتَ يوسُفُ قالَ أَنا۠ يوسُفُ وَهٰذا أَخى قَد مَنَّ اللَّهُ عَلَينا إِنَّهُ مَن يَتَّقِ وَيَصبِر فَإِنَّ اللَّهَ لا يُضيعُ أَجرَ المُحسِنينَ
. ٩١:١٢ قالوا تَاللَّهِ لَقَد ءاثَرَكَ اللَّهُ عَلَينا وَإِن كُنّا لَخٰطِـٔينَ
. ٩٢:١٢ قالَ لا تَثريبَ عَلَيكُمُ اليَومَ يَغفِرُ اللَّهُ لَكُم وَهُوَ أَرحَمُ الرّٰحِمينَ
. ٩٣:١٢ اذهَبوا بِقَميصى هٰذا فَأَلقوهُ عَلىٰ وَجهِ أَبى يَأتِ بَصيرًا وَأتونى بِأَهلِكُم أَجمَعينَ
. ٩٤:١٢ وَلَمّا فَصَلَتِ العيرُ قالَ أَبوهُم إِنّى لَأَجِدُ ريحَ يوسُفَ لَولا أَن تُفَنِّدونِ
. ٩٥:١٢ قالوا تَاللَّهِ إِنَّكَ لَفى ضَلٰلِكَ القَديمِ
. ٩٦:١٢ فَلَمّا أَن جاءَ البَشيرُ أَلقىٰهُ عَلىٰ وَجهِهِ فَارتَدَّ بَصيرًا قالَ أَلَم أَقُل لَكُم إِنّى أَعلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعلَمونَ
. ٩٧:١٢ قالوا يٰأَبانَا استَغفِر لَنا ذُنوبَنا إِنّا كُنّا خٰطِـٔينَ
. ٩٨:١٢ قالَ سَوفَ أَستَغفِرُ لَكُم رَبّى إِنَّهُ هُوَ الغَفورُ الرَّحيمُ
. ٩٩:١٢ فَلَمّا دَخَلوا عَلىٰ يوسُفَ ءاوىٰ إِلَيهِ أَبَوَيهِ وَقالَ ادخُلوا مِصرَ إِن شاءَ اللَّهُ ءامِنينَ
. ١٠٠:١٢ وَرَفَعَ أَبَوَيهِ عَلَى العَرشِ وَخَرّوا لَهُ سُجَّدًا وَقالَ يٰأَبَتِ هٰذا تَأويلُ رُءيٰىَ مِن قَبلُ قَد جَعَلَها رَبّى حَقًّا وَقَد أَحسَنَ بى إِذ أَخرَجَنى مِنَ السِّجنِ وَجاءَ بِكُم مِنَ البَدوِ مِن بَعدِ أَن نَزَغَ الشَّيطٰنُ بَينى وَبَينَ إِخوَتى إِنَّ رَبّى لَطيفٌ لِما يَشاءُ إِنَّهُ هُوَ العَليمُ الحَكيمُ
. ١٠١:١٢ رَبِّ قَد ءاتَيتَنى مِنَ المُلكِ وَعَلَّمتَنى مِن تَأويلِ الأَحاديثِ فاطِرَ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ أَنتَ وَلِىّ ۦ فِى الدُّنيا وَالـٔاخِرَةِ تَوَفَّنى مُسلِمًا وَأَلحِقنى بِالصّٰلِحينَ
. ١٠٢:١٢ ذٰلِكَ مِن أَنباءِ الغَيبِ نوحيهِ إِلَيكَ وَما كُنتَ لَدَيهِم إِذ أَجمَعوا أَمرَهُم وَهُم يَمكُرونَ
. ١٠٣:١٢ وَما أَكثَرُ النّاسِ وَلَو حَرَصتَ بِمُؤمِنينَ
. ١٠٤:١٢ وَما تَسـَٔلُهُم عَلَيهِ مِن أَجرٍ إِن هُوَ إِلّا ذِكرٌ لِلعٰلَمينَ
. ١٠٥:١٢ وَكَأَيِّن مِن ءايَةٍ فِى السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ يَمُرّونَ عَلَيها وَهُم عَنها مُعرِضونَ
. ١٠٦:١٢ وَما يُؤمِنُ أَكثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَهُم مُشرِكونَ
. ١٠٧:١٢ أَفَأَمِنوا أَن تَأتِيَهُم غٰشِيَةٌ مِن عَذابِ اللَّهِ أَو تَأتِيَهُمُ السّاعَةُ بَغتَةً وَهُم لا يَشعُرونَ
. ١٠٨:١٢ قُل هٰذِهِ سَبيلى أَدعوا إِلَى اللَّهِ عَلىٰ بَصيرَةٍ أَنا۠ وَمَنِ اتَّبَعَنى وَسُبحٰنَ اللَّهِ وَما أَنا۠ مِنَ المُشرِكينَ
. ١٠٩:١٢ وَما أَرسَلنا مِن قَبلِكَ إِلّا رِجالًا نوحى إِلَيهِم مِن أَهلِ القُرىٰ أَفَلَم يَسيروا فِى الأَرضِ فَيَنظُروا كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ الَّذينَ مِن قَبلِهِم وَلَدارُ الـٔاخِرَةِ خَيرٌ لِلَّذينَ اتَّقَوا أَفَلا تَعقِلونَ
. ١١٠:١٢ حَتّىٰ إِذَا استَيـَٔسَ الرُّسُلُ وَظَنّوا أَنَّهُم قَد كُذِبوا جاءَهُم نَصرُنا فَنُجِّىَ مَن نَشاءُ وَلا يُرَدُّ بَأسُنا عَنِ القَومِ المُجرِمينَ
. ١١١:١٢ لَقَد كانَ فى قَصَصِهِم عِبرَةٌ لِأُولِى الأَلبٰبِ ما كانَ حَديثًا يُفتَرىٰ وَلٰكِن تَصديقَ الَّذى بَينَ يَدَيهِ وَتَفصيلَ كُلِّ شَىءٍ وَهُدًى وَرَحمَةً لِقَومٍ يُؤمِنونَ
12:1. A.L.R. These (letters) are proofs of this profound scripture.*
*12:1 The Quranic initials constitute a major component of a great miracle (App. 1).
12:2. We have revealed it an Arabic Quran, that you may understand.*
*12:2 Why was the Quran revealed in Arabic? See 41:44 and Appendix 4.
12:3. We narrate to you the most accurate history through the revelation of this Quran. Before this, you were totally unaware.
12:4. Recall that Joseph said to his father, "O my father, I saw eleven planets, and the sun, and the moon; I saw them prostrating before me."
12:5. He said, "My son, do not tell your brothers about your dream, lest they plot and scheme against you. Surely, the devil is man's worst enemy.
12:6. "Your Lord has thus blessed you, and has given you good news through your dream. He has perfected His blessings upon you and upon the family of Jacob, as He did for your ancestors Abraham and Isaac before that. Your Lord is Omniscient, Most Wise."
12:7. In Joseph and his brothers there are lessons for the seekers.
12:8. They said, "Joseph and his brother are favored by our father, and we are in the majority. Indeed, our father is far astray.
12:9. "Let us kill Joseph, or banish him, that you may get some attention from your father. Afterwards, you can be righteous people."*
*12:9 We learn from Joseph's dream that he was destined for a bright future. Thus, while his brothers met to decide his fate, his fate was already decided by God. Everything is done by God (8:17), and is already recorded (57:22).
12:10. One of them said, "Do not kill Joseph; let us throw him into the abyss of the well. Perhaps some caravan can pick him up, if this is what you decide to do."
12:11. They said, "Our father, why do you not trust us with Joseph? We will take good care of him.
12:12. "Send him with us tomorrow to run and play. We will protect him."
12:13. He said, "I worry lest you go away with him, then the wolf may devour him while you are not watching him."
12:14. They said, "Indeed, if the wolf devours him, with so many of us around, then we are really losers."
12:15. When they went away with him, and unanimously decided to throw him into the abyss of the well, we inspired him: "Some day, you will tell them about all this, while they have no idea."
12:16. They came back to their father in the evening, weeping.
12:17. They said, "Our father, we went racing with each other, leaving Joseph with our equipment, and the wolf devoured him. You will never believe us, even if we were telling the truth."
12:18. They produced his shirt with fake blood on it. He said, "Indeed, you have conspired with each other to commit a certain scheme. All I can do is resort to a quiet patience. May God help me in the face of your conspiracy."
12:19. A caravan passed by, and soon sent their waterer. He let down his bucket, then said, "How lucky! There is a boy here!" They took him along as merchandise, and God was fully aware of what they did.
12:20. They sold him for a cheap price - a few Dirhams - for they did not have any need for him.
12:21. The one who bought him in Egypt said to his wife, "Take good care of him. Maybe he can help us, or maybe we can adopt him." We thus established Joseph on earth, and we taught him the interpretation of dreams. God's command is always done, but most people do not know.
12:22. When he reached maturity, we endowed him with wisdom and knowledge. We thus reward the righteous.
12:23. The lady of the house where he lived tried to seduce him. She closed the doors and said, "I am all yours." He said, "May God protect me. He is my Lord, who gave me a good home.* The transgressors never succeed."
*12:23 Joseph worded this statement in such a way that the governor's wife thought that he was talking about her husband, when in fact he was talking about God.
12:24. She almost succumbed to him, and he almost succumbed to her, if it were not that he saw a proof from his Lord. We thus diverted evil and sin away from him, for he was one of our devoted servants.
12:25. The two of them raced towards the door, and, in the process, she tore his garment from the back. They found her husband at the door. She said, "What should be the punishment for one who wanted to molest your wife, except imprisonment or a painful punishment?"
12:26. He said, "She is the one who tried to seduce me." A witness from her family suggested: "If his garment is torn from the front, then she is telling the truth and he is a liar.
12:27. "And if his garment is torn from the back, then she lied, and he is telling the truth."
12:28. When her husband saw that his garment was torn from the back, he said, "This is a woman's scheme. Indeed, your scheming is formidable.
12:29. "Joseph, disregard this incident. As for you (my wife), you should seek forgiveness for your sin. You have committed an error."
12:30. Some women in the city gossiped: "The governor's wife is trying to seduce her servant. She is deeply in love with him. We see that she has gone astray."
12:31. When she heard of their gossip, she invited them, prepared for them a comfortable place, and gave each of them a knife. She then said to him, "Enter their room." When they saw him, they so admired him, that they cut their hands.* They said, "Glory be to God, this is not a human being; this is an honorable angel."
*12:31 This is the same word used in 5:38 regarding the hand of the thief, and the sum of sura and verse numbers (12+31 and 5+38) are the same. Therefore, the thief's hand should be marked, not severed as practiced by the corrupted Islam (see Footnote 5:38).
12:32. She said, "This is the one you blamed me for falling in love with. I did indeed try to seduce him, and he refused. Unless he does what I command him to do, he will surely go to prison, and will be debased."
12:33. He said, "My Lord, the prison is better than giving in to them. Unless You divert their scheming from me, I may desire them and behave like the ignorant ones."
12:34. His Lord answered his prayer and diverted their scheming from him. He is the Hearer, the Omniscient.
12:35. Later, they saw to it, despite the clear proofs, that they should imprison him for awhile.
12:36. Two young men were in the prison with him. One of them said, "I saw (in my dream) that I was making wine," and the other said, "I saw myself carrying bread on my head, from which the birds were eating. Inform us of the interpretation of these dreams. We see that you are righteous."
12:37. He said, "If any food is provided to you, I can inform you about it before you receive it. This is some of the knowledge bestowed upon me by my Lord. I have forsaken the religion of people who do not believe in God, and with regard to the Hereafter, they are really disbelievers.
12:38. "And I followed instead the religion of my ancestors, Abraham, Isaac, and Jacob. We never set up any idols beside God. Such is the blessing from God upon us and upon the people, but most people are unappreciative.
12:39. "O my prison mates, are several gods better, or God alone, the One, the Supreme?
12:40. "You do not worship beside Him except innovations that you have made up, you and your parents. God has never authorized such idols. All ruling belongs to God, and He has ruled that you shall not worship except Him. This is the perfect religion, but most people do not know.
12:41. "O my prison mates, one of you will be the wine butler for his lord, while the other will be crucified - the birds will eat from his head. This settles the matter about which you have inquired."
12:42. He then said to the one to be saved "Remember me at your lord."* Thus, the devil caused him to forget his Lord, and, consequently, he remained in prison a few more years.
*12:42 When Joseph begged his companion to intercede with the king on his behalf, he exhibited dependence on other than God to be saved from the prison. This does not befit a true believer, and such a serious slip cost Joseph a few years in the prison. We learn from the Quran that only God can relieve any hardship that might befall us. A true believer trusts in God and depends totally on Him alone (1:5, 6:17, 8:17, 10:107).
12:43. The king said, "I saw seven fat cows being devoured by seven skinny cows, and seven green spikes (of wheat), and others shriveled. O my elders, advise me regarding my dream, if you know how to interpret the dreams."
12:44. They said, "Nonsense dreams. When it comes to the interpretation of dreams, we are not knowledgeable."
12:45. The one who was saved (from the prison) said, now that he finally remembered, "I can tell you its interpretation, so send me (to Joseph)."
12:46. "Joseph my friend, inform us about seven fat cows being devoured by seven skinny cows, and seven green spikes, and others shriveled. I wish to go back with some information for the people."
12:47. He said, "What you cultivate during the next seven years, when the time of harvest comes, leave the grains in their spikes, except for what you eat.
12:48. "After that, seven years of drought will come, which will consume most of what you stored for them.
12:49. "After that, a year will come that brings relief for the people, and they will, once again, press juice."
12:50. The king said, "Bring him to me." When the messenger came to him, he said, "Go back to your lord and ask him to investigate the women who cut their hands. My Lord is fully aware of their schemes."
12:51. (The king) said (to the women), "What do you know about the incident when you tried to seduce Joseph?" They said, "God forbid; we did not know of anything evil committed by him." The wife of the governor said, "Now the truth has prevailed. I am the one who tried to seduce him, and he was the truthful one.
12:52. "I hope that he will realize that I never betrayed him in his absence, for God does not bless the schemes of the betrayers.
12:53. "I do not claim innocence for myself. The self is an advocate of vice, except for those who have attained mercy from my Lord. My Lord is Forgiver, Most Merciful."
12:54. The king said, "Bring him to me, so I can hire him to work for me." When he talked with him, he said, "Today, you have a prominent position with us."
12:55. He said, "Make me the treasurer, for I am experienced in this area and knowledgeable."
12:56. We thus established Joseph on earth, ruling as he wished. We shower our mercy upon whomever we will, and we never fail to recompense the righteous.
12:57. Additionally, the reward in the Hereafter is even better for those who believe and lead a righteous life.
12:58. Joseph's brothers came; when they entered, he recognized them, while they did not recognize him.
12:59. After he provided them with their provisions, he said, "Next time, bring with you your half-brother. Do you not see that I give full measure, and treat you generously?
12:60. "If you fail to bring him to me, you will get no share from me; you will not even come close."
12:61. They said, "We will negotiate with his father about him. We will surely do this."
12:62. He then instructed his assistants: "Put their goods back in their bags. When they find them upon their return to their family, they may come back sooner."
12:63. When they returned to their father, they said, "Our father, we can no longer get any provisions, unless you send our brother with us. We will take good care of him."
12:64. He said, "Shall I trust you with him, as I trusted you with his brother before that? God is the best Protector, and, of all the merciful ones, He is the Most Merciful."
12:65. When they opened their bags, they found their goods returned to them. They said, "Our father, what more can we ask for? Here are our goods returned to us. We can thus provide for our family, protect our brother, and receive one more camel-load. This is certainly a profitable deal."
12:66. He said, "I will not send him with you, unless you give me a solemn pledge before God that you will bring him back, unless you are utterly overwhelmed." When they gave him their solemn pledge, he said, "God is witnessing everything we say."
12:67. And he said, "O my sons, do not enter from one door; enter through separate doors. However, I cannot save you from anything that is predetermined by God. To God belongs all judgments. I trust in Him, and in Him shall all the trusters put their trust."
12:68. When they went (to Joseph), they entered in accordance with their father's instructions. Although this could not change anything decreed by God, Jacob had a private reason for asking them to do this. For he possessed certain knowledge that we taught him, but most people do not know.
12:69. When they entered Joseph's place, he brought his brother closer to him and said, "I am your brother; do not be saddened by their actions."
12:70. When he provided them with their provisions, he placed the drinking cup in his brother's bag, then an announcer announced: "The owners of this caravan are thieves."
12:71. They said, as they came towards them, "What did you lose?"
12:72. They said, "We lost the king's cup. Anyone who returns it will receive an extra camel-load; I personally guarantee this."
12:73. They said, "By God, you know full well that we did not come here to commit evil, nor are we thieves."
12:74. They said, "What is the punishment for the thief, if you are liars?"
12:75. They said, "The punishment, if it is found in his bag, is that the thief belongs to you. We thus punish the guilty."
12:76. He then started by inspecting their containers, before getting to his brother's container, and he extracted it out of his brother's container. We thus perfected the scheme for Joseph; he could not have kept his brother if he applied the king's law. But that was the will of God. We exalt whomever we choose to higher ranks. Above every knowledgeable one, there is one who is even more knowledgeable.
12:77. They said, "If he stole, so did a brother of his in the past." Joseph concealed his feelings in himself, and did not give them any clue. He said (to himself), "You are really bad. God is fully aware of your accusations."
12:78. They said, "O you noble one, he has a father who is elderly; would you take one of us in his place? We see that you are a kind man."
12:79. He said, "God forbid that we should take other than the one in whose possession we found our goods. Otherwise, we would be unjust."
12:80. When they despaired of changing his mind, they conferred together. Their eldest said, "Do you realize that your father has taken a solemn pledge from you before God? In the past you lost Joseph. I am not leaving this place until my father gives me permission, or until God judges for me; He is the best Judge.
12:81. "Go back to your father and tell him... `Our father, your son has committed a theft. We know for sure, because this is what we have witnessed. This was an unexpected occurrence.
12:82. `You may ask the community where we were, and the caravan that came back with us. We are telling the truth.' "
12:83. He said, "Indeed, you have conspired to carry out a certain scheme. Quiet patience is my only recourse. May God bring them all back to me. He is the Omniscient, Most Wise."
12:84. He turned away from them, saying, "I am grieving over Joseph." His eyes turned white from grieving so much; he was truly sad.
12:85. They said, "By God, you will keep on grieving over Joseph until you become ill, or until you die."
12:86. He said, "I simply complain to God about my dilemma and grief, for I know from God what you do not know.
12:87. "O my sons, go fetch Joseph and his brother, and never despair of God's grace. None despairs of God's grace except the disbelieving people."
12:88. When they entered (Joseph's) quarters, they said, "O you noble one, we have suffered a lot of hardship, along with our family, and we have brought inferior goods. But we hope that you will give us full measure and be charitable to us. God rewards the charitable."
12:89. He said, "Do you recall what you did to Joseph and his brother when you were ignorant?"
12:90. They said, "You must be Joseph." He said, "I am Joseph, and here is my brother. God has blessed us. That is because if one leads a righteous life, and steadfastly perseveres, God never fails to reward the righteous."
12:91. They said, "By God, God has truly preferred you over us. We were definitely wrong."
12:92. He said, "There is no blame upon you today. May God forgive you. Of all the merciful ones, He is the Most Merciful.
12:93. "Take this shirt of mine; when you throw it on my father's face, his vision will be restored. Bring your whole family and come back to me."
*12:93 This marks the beginning of the Children of Israel in Egypt. Moses led them out of Egypt a few centuries later.
12:94. Even before the caravan arrived, their father said, "I can sense the smell of Joseph. Will someone enlighten me?"
12:95. They said, "By God, you are still in your old confusion."
12:96. When the bearer of good news arrived, he threw (the shirt) on his face, whereupon his vision was restored. He said, "Did I not tell you that I knew from God what you did not know?"
12:97. They said, "Our father, pray for our forgiveness; we were wrong indeed."
12:98. He said, "I will implore my Lord to forgive you; He is the Forgiver, Most Merciful."
12:99. When they entered Joseph's quarters, he embraced his parents, saying, "Welcome to Egypt. God willing, you will be safe here."
12:100. He raised his parents upon the throne. They fell prostrate before him. He said, "O my father, this is the fulfillment of my old dream. My Lord has made it come true. He has blessed me, delivered me from the prison, and brought you from the desert, after the devil had driven a wedge between me and my brothers. My Lord is Most Kind towards whomever He wills. He is the Knower, the Most Wise."
12:101. "My Lord, You have given me kingship and taught me the interpretation of dreams. Initiator of the heavens and the earth; You are my Lord and Master in this life and in the Hereafter. Let me die as a submitter, and count me with the righteous."
12:102. This is news from the past that we reveal to you. You were not present when they made their unanimous decision (to throw Joseph in the well), as they conspired together.
12:103. Most people, no matter what you do, will not believe.
12:104. You are not asking them for any money; you simply deliver this reminder for all the people.
12:105. So many proofs in the heavens and the earth are given to them, but they pass by them, heedlessly!
12:106. The majority of those who believe in God do not do so without committing idol worship.
12:107. Have they guaranteed that an overwhelming retribution from God will not strike them, or the Hour will not come to them suddenly, when they least expect it?
12:108. Say, "This is my path: I invite to God, on the basis of a clear proof, and so do those who follow me. God be glorified. I am not an idol worshiper."
12:109. We did not send before you except men whom we inspired, chosen from the people of various communities. Did they not roam the earth and see the consequences for those before them? The abode of the Hereafter is far better for those who lead a righteous life. Would you then understand?
12:110. Just when the messengers despair, and think that they had been rejected, our victory comes to them. We then save whomever we choose, while our retribution for the guilty people is unavoidable.
12:111. In their history, there is a lesson for those who possess intelligence. This is not fabricated Hadith; this (Quran) confirms all previous scriptures, provides the details of everything, and is a beacon and mercy for those who believe.
12:1. அ. ல. ர. (எழுத்துக்களான) இவை இந்த ஆழ்ந்த வேதத்தின் சான்றுகளாகும்.*
*12:1 குர்ஆனின் இந்த துவக்க எழுத்துகள் மகத்தானதொரு அற்புதத்தின் முக்கிய அங்கமாக அமைந்துள்ளது (பின் இணைப்பு1 ).
12:2. நீங்கள் புரிந்து கொள்வதற்காக,* இதனை ஓர் அரபிக் குர்ஆனாக நாம் வெளிப்படுத்தியுள்ளோம்.
*12:2 குர்ஆன் ஏன் அரபியில் வெளிப்படுத்தப்பட்டது? பார்க்க41:44மற்றும் பின் இணைப்பு 4.
12:3. இந்தக் குர்ஆனுடைய வெளிப்பாட்டின் மூலம் மிகத் துல்லியமான வரலாற்றை நாம் உமக்கு எடுத்துரைக்கின்றோம். இதற்கு முன்னர், நீர் முற்றிலும் அறியாதவராக இருந்தீர்.
12:4. ஜோஸஃப் தன் தந்தையிடம் கூறியதை நினைவு கூர்ந்திடுங்கள், "என் தந்தையே, பதினொரு கிரகங்களையும், சூரியனையும், சந்திரனையும் நான் கண்டேன்; என் முன்னர் அவை சிரம் பணிய நான் கண்டேன்."
12:5. அவர் கூறினார், "என் மகனே, அவர்கள் உனக்கெதிராகச் சதியும் சூழ்ச்சியும் செய்யாமலிருக்கும் பொருட்டு, உனது கனவைப் பற்றி உன் சகோதரர்களிடம் கூறாதே. நிச்சயமாக, சாத்தான் மனிதனுடைய மிக மோசமான விரோதியாக இருக்கின்றான்.
12:6. "உன் இரட்சகர் இவ்விதமாக உன்னை ஆசீர்வதிக்கின்றார், மேலும் உனது கனவின் மூலம் உனக்கு நற்செய்தியைத் தந்திருக்கின்றார். அவர் இதற்கு முன்னர் உன்னுடைய முன்னோர்களான ஆப்ரஹாமுக்கும் ஐசக்கிற்கும் அவர் செய்ததைப் போல், உன் மீதும் ஜேகபின் குடும்பத்தார் மீதும் தன் ஆசிகளைப் பூரணமாக்கி இருக்கின்றார். உன்னுடைய இரட்சகர் எல்லாம் அறிந்தவர்," ஞானம் மிகுந்தவர்.
12:7. ஜோஸஃபிடமும் அவருடைய சகோதரர்களிடமும் தேடுதல் உள்ளவர்களுக்கு படிப்பினைகள் உள்ளன.
12:8. அவர்கள் கூறினர், "ஜோஸஃபும், அவருடைய சகோதரரும் நம் தந்தைக்குச் செல்லமானவர்களாக உள்ளனர், மேலும் நாமோ பெரும்பான்மையினராக இருக்கின்றோம். உண்மையில், நம் தந்தை மிகவும் வழி தவறியவராக இருக்கின்றார்.
12:9. "உங்கள் தந்தையின் கவனத்தை நீங்கள் ஓரளவு அடைவதற்காக நாம் ஜோஸஃபைக் கொன்று விடுவோம், அல்லது ஊரை விட்டு அவரைத் துரத்தி விடுவோம், அதற்குப் பிறகு நீங்கள் நல்ல மனிதர்களாகி விடலாம்."*
*12:9 ஜோஸஃபின் கனவிலிருந்து பிரகாசமானதொரு எதிர்காலம் அவருக்கு விதிக்கப்பட்டிருந்தது என நாம் கற்றுக் கொள்கின்றோம். இவ்விதமாக, அவருடைய விதியை முடிவு செய்ய அவருடைய சகோதரர்கள் சந்தித்துக் கொண்ட அதே வேளையில், அவருடைய விதி ஏற்கெனவே கடவுளால் முடிவு செய்யப்பட்டிருந்தது. ஒவ்வொன்றும் கடவுளால் செய்யப்படு கின்றது (8:17) மேலும் முன்னரே பதிவு செய்யப்பட்டும் உள்ளது (57:22).
12:10. அவர்களில் ஒருவர் கூறினார், "ஜோஸஃபைக் கொன்று விடாதீர்கள்; நாம் அவரை ஒரு கிணற்றின் ஆழத்தில் எறிந்து விடுவோம். இவ்வாறு செய்ய நீங்கள் முடிவெடுத்தால், ஒருவேளை ஏதேனும் பிரயாணிகளின் கூட்டம் அவரை எடுத்துக் கொண்டு போய் விடக் கூடும்."
12:11. அவர்கள் கூறினர், "எங்கள் தந்தையே, ஜோஸஃப் விஷயத்தில் எங்களை ஏன் நீங்கள் நம்புவதில்லை? நாங்கள் அவரை நன்கு கவனித்துக் கொள்வோம்.
12:12. "நாளை அவரை எங்களுடன் ஓடி விளையாட அனுப்பிவையுங்கள். நாங்கள் அவரைப் பாதுகாத்துக் கொள்வோம்."
12:13. அவர் கூறினார், "அவருடன் நீங்கள் வெளியில் சென்றால், நீங்கள் அவரை கவனிக்காதிருக்கும் சமயம், அவரை ஓநாய் விழுங்கி விடக் கூடும் என்று நான் கவலைப்படுகிறேன்."
12:14. அவர்கள் கூறினர், "உண்மையில், நாங்கள் இத்தனை பேர் அருகில் இருக்கும் போதும், ஓநாய் அவரை விழுங்கி விடுமானால், அப்போது மெய்யாகவே நாங்கள் நஷ்டப்பட்டவர்களாகத்தான் இருப்போம்."
12:15. அவர்கள் அவருடன் வெளியில் சென்று, மேலும் அவரைக் கிணற்றின் ஆழத்தில் எறிந்து விடுவ தென்று ஏகமனதாக முடிவு செய்தபோது, நாம் அவருக்கு உள்ளுணர்வளித்தோம்: "என்றாவது ஒரு நாள், அவர்கள் அறியாமல் இருக்கும் போது, இது அனைத்தையும் பற்றி நீர் அவர்களிடம் கூறுவீர்."
12:16. அவர்கள் மாலையில், தேம்பி அழுதவர்களாக, தங்கள் தந்தையிடம் திரும்பி வந்தனர்.
12:17. அவர்கள் கூறினர், "எங்கள் தந்தையே, ஜோஸஃபிடம் எங்கள் சாமான்களை விட்டுவிட்டு, நாங்கள் ஒருவரோடொருவர் ஓட்டப்பந்தயம் சென்றோம், அப்போது ஓநாய் அவரை விழுங்கி விட்டது. நாங்கள் உண்மையைக் கூறினாலும், நீர் ஒருபோதும் எங்களை நம்பமாட்டீர்."
12:18. போலி இரத்தத்துடன் அவருடைய சட்டையை அவர்கள் காட்டினார்கள். அவர் கூறினார், "உண்மையில், குறிப்பிட்ட ஒரு சூழ்ச்சியை செய்ய நீங்கள் ஒருவரோடொருவர் இரகசியத் திட்டம் தீட்டி இருக்கின்றீர்கள். நான் செய்யக்கூடியதெல்லாம், அமைதியான தொரு பொறுமையைக் கைக்கொள்வதுதான். உங்கள் இரகசியத் திட்டத்திற்கெதிராகக் கடவுள் எனக்கு உதவி செய்வாராக."
12:19. ஒரு பிரயாணிகளின் கூட்டம் கடந்து சென்றது, விரைவில் அவர்களுடைய நீர்ப்பிடிப்பாளரை அனுப்பியது. அவர் தன் வாளியைக் கீழே விட்டார், பின்னர் கூறினார், "எப்படிப்பட்ட அதிர்ஷ்டம்! இங்கே ஒரு சிறுவன் இருக்கின்றான்!" அவர்கள் அவரையும் ஒரு வியாபாரப் பொருளாகத் தங்களுடன் சேர்த்து rnஎடுத்துச் சென்றனர். கடவுள் அவர்கள் செய்ததை முற்றிலும் அறிந்தவராக இருந்தார்.
12:20. அவர்கள் ஓர் அற்ப விலைக்கு-ஒரு சில திர்ஹங்கள் -அவரை விற்பனை செய்து விட்டனர். ஏனெனில் அவரிடம் அவர்களுக்கு தேவை எதுவும் இருக்க வில்லை.
12:21. எகிப்தில் அவரை வாங்கியவர் தன் மனைவியிடம் கூறினார், "இவரை நன்கு கவனித்துக்கொள், இவர் நமக்கு உதவி செய்யலாம், அல்லது இவரை rnநாம் தத்தெடுத்துக் கொள்ளலாம்." இவ்வாறாக ஜோஸஃபை நாம் பூமியில் ஸ்திரப்படுத்தினோம், மேலும் கனவுகளின் விளக்கத்தை நாம் அவருக்குக் கற்றுக் கொடுத்தோம். கடவுள்-ன் கட்டளைகள் எப்பொழுதும் நிறைவேற்றப்படும், ஆனால் பெரும்பாலான மக்கள் அறியமாட்டார்கள்.
12:22. அவர் பக்குவம் அடைந்ததும், நாம் அவருக்கு ஞானத்தையும் அறிவையும் வழங்கினோம். இவ்வாறே நல்லோர்களுக்கு நாம் பிரதிபலன் வழங்குகின்றோம்.
12:23. அவர் வசித்து வந்த அவ்வீட்டின் பெண்மணி அவரை வசீகரிக்க முயன்றாள். கதவுகளை மூடிக் கொண்டு அவள் கூறினாள், "நான் முழுமையாக உமக்குரியவள்." அவர் கூறினார், "கடவுள் என்னைக் காப்பாராக. அவர்தான் என் இரட்சகர், எனக்கொரு நல்ல இல்லத்தைத் தந்தவர்.* வரம்புமீறுபவர்கள் ஒருபோதும் வெற்றியடைய மாட்டார்கள்."
*12:23 உண்மையில் அப்போது ஜோஸஃப் கடவுளைப் பற்றிப் பேசிக்கொண்டிருந்த போதும், தன்னுடைய கணவரைப் பற்றித் தான் அவர் பேசிக் கொண்டிருக்கின்றார் என்று ஆளுநரின் மனைவி எண்ணிக்கொள்ளும் விதமாக அவர் இவ் வாசகத்தை மொழிந்தார்.
12:24. அவள் ஏறத்தாழ அவரிடம் இணங்கி விட்டாள், மேலும் அவரும் அவளிடம் ஏறத்தாழ இணங்கி விட் டார், தன் இரட்சகரிடமிருந்து ஒரு சான்றினைக் கண்டிராவிட்டால். இவ்விதமாக நாம் தீமையையும் பாவத்தையும் அவரை விட்டுத் திருப்பி விட்டோம், ஏனெனில் அவர் அர்ப்பணித்துக் கொண்ட நம்முடைய ஊழியர்களில் ஒருவராக இருந்தார்.
12:25. அவர்கள் இருவரும் வாசலை நோக்கி விரைந்தனர், இந்நிகழ்வின் போது, அவள் அவருடைய ஆடையைப் பின்னாலிருந்து கிழித்து விட்டாள். வாசலில் அவளுடைய கணவரை அவர்கள் கண்டனர். அவள் கூறினாள், உம்முடைய மனைவியை மானபங்கப்படுத்த விரும்பிய ஒருவனுக்குரிய தண்டனை சிறைப்படுத் தப்படுவது, அல்லது வலிமிகுந்ததொரு வேதனை செய்யப்படுவது தவிர வேறென்னவாக இருக்க முடியும்?
12:26. அவர் கூறினார், "அவள்தான் என்னை வசீகரிக்க முயன்றவள்." அவளுடைய குடும்பத்திலிருந்த ஒரு சாட்சியோசனை கூறினார்: "அவருடைய ஆடை முன்புறமாகக் கிழிந்திருந்தால், அப்போது அவள் உண்மையைக் கூறுகின்றாள், மேலும் அவர் ஒரு பொய்யராக இருக்கின்றார்.
12:27. "மேலும் அவருடைய ஆடை பின்புறமாகக் கிழிந்திருந்தால், அப்போது அவள் பொய் கூறியிருக்கின்றாள், மேலும் அவர் உண்மையைக் கூறுகின்றார்."
12:28. அவருடைய ஆடை பின்புறமாகக் கிழிந்திருப்பதை அவளுடைய கணவர் கண்டபோது, அவர் கூறினார், "இது ஒரு பெண்ணின் சூழ்ச்சியாகும். உண்மையில், உங்களுடைய சூழ்ச்சி அச்சுறுத்துவதாகும்."
12:29. "ஜோஸஃபே, இந்த சம்பவத்தை அலட்சியப்படுத்தி விடும். (என் மனைவியே) உன்னைப் பொறுத்த வரை, நீ உன் பாவத்திற்காக மன்னிப்புத் தேட வேண்டும். நீ ஒரு தவறு செய்துவிட்டாய்."
12:30. அந்நகரில் இருந்த சில பெண்கள் கிசுகிசுத்தனர்: "ஆளுநரின் மனைவி தன் ஊழியரை வசீகரிக்க முயற்சி செய்கின்றாள். அவள் அவர் மீது ஆழமான காதல் கொண்டுவிட்டாள். அவள் வழிதவறிச் சென்று விட்டாள் என்பதை நாம் காண்கின்றோம்."
12:31. அவர்களுடைய கிசுகிசு பற்றி அவள் கேள்விப்பட்ட போது, அவள் அவர்களை வரவழைத்தாள், வசதியான ஓர் இடத்தை அவர்களுக்காகத் தயார் செய்தாள், மேலும் அவர்கள் ஒவ்வொருவரிடமும் ஒரு கத்தியைக் கொடுத்தாள். பின்னர் அவள் அவரிடம் கூறினாள், "அவர்களுடைய அறைக்குள் நுழைவீராக. அவர்கள் அவரைக் கண்டபோது, அவர்கள் தங்கள் கரங்களை வெட்டிக் கொள்ளும்* அளவுக்கு அவரைக் கண்டு மிகவும் வியப்புக்குள்ளாயினர். அவர்கள் கூறினர், கடவுள் துதிப்பிற்குரியவர், இவர் ஒரு மனிதரே இல்லை; இவர் கண்ணியமிக்க ஒரு வானவராவார்."
*12:31 திருடபவரின் கரம் குறித்து (5:38)-ல் பயன்படுத்தப்பட்ட அதே வார்த்தைதான் இது, அத்துடன் சூரா மற்றும் வசன எண்களின் கூட்டுத்தொகையும் (12+31 மற்றும் 5+38) ஒன்றாகவே உள்ளன. எனவே, திருடபவரின் கரம் அடையாளமிடப்பட வேண்டும், சீர்கெட்டுப் போன இஸ்லாத்தில் செய்யப்படுவதைப் போல துண்டிக்கப்படக்கூடாது (பார்க்க அடிக் குறிப்பு (5:38ன்).
12:32. அவள் கூறினாள், "காதல் வசப்பட்டு விட்டதாக என் மீது பழி கூறினீர்களே, அந்த ஒருவர் இவர்தான். நான் உண்மையில் அவரை வசீகரிக்கவே முயன்றேன், ஆனால் அவர் மறுத்து விட்டார். செய்யுமாறு அவருக்கு நான் கட்டளையிடுவதை அவர் செய்ய வில்லையென்றால், நிச்சயமாக அவர் சிறைக்குச் செல்வார், மேலும் தரம் தாழ்ந்தவராகி விடுவார்."
12:33. அவர் கூறினார், "என் இரட்சகரே, அவர்களுக்கு இணங்குவதை விட அந்தச் சிறையே மேலானதாகும். அவர்களுடைய சூழ்ச்சியை என்னை விட்டு நீர் திருப்பிவிட்டாலன்றி, அவர்கள் மேல் நான் ஆசை கொள்ளவும், அறிவில்லாத ஒருவனைப் போல் நடந்து கொள்ளவும் கூடும்."
12:34. அவருடைய இரட்சகர் அவருடைய பிரார்த்தனைக்குப் பதிலளித்தார், அவர்களுடைய சூழ்ச்சியை அவரை விட்டுத் திருப்பி விட்டார். அவர்தான் செவியேற்பவர், எல்லாம் அறிந்தவர்.
12:35. பின்னாளில், தெளிவான சான்றுகள் இருந்த போதிலும், சிறிது காலம் அவர்கள் அவரைச் சிறையிலிட வேண்டும் என்றே அவர்கள் கண்டனர்.
12:36. இரு இளைஞர்கள் அவருடன் சிறையில் இருந்தனர். அவர்களில் ஒருவன் கூறினான், "நான் மது ரசம் தயாரிப்பதாக (என் கனவில்) நான் கண்டேன்" மேலும் மற்றொருவன் கூறினான், "என் தலையில் நானே ரொட்டியைச் சுமந்து செல்வதாகவும், அதிலிருந்து பறவைகள் உண்டு கொண்டிருக்கவும் நான் கண்டேன். இந்தக் கனவுகளின் விளக்கத்தைப் பற்றி எங்களுக்குத் தெரிவிப்பீராக. நீர் நன்னெறியாளராக இருப்பதை நாங்கள் காண்கின்றோம்."
12:37. அவர் கூறினார், "உங்களுக்கு ஏதேனும் உணவு வழங்கப்படுமாயின், அதனை நீங்கள் பெற்றுக் கொள்வதற்கு முன்னர் அதனைப் பற்றி உங்களுக்கு அறிவிக்க என்னால் முடியும். இது என் இரட்சகர் என் மீது அருள் செய்த அறிவில் சில ஆகும். கடவுள் மீது நம்பிக்கை கொள்ளாத மக்களின் மார்க்கத்தை நான் கைவிட்டு விட்டேன், மேலும் மறுமை வாழ்வைக் குறித்து, உண்மையில் அவர்கள் நம்பமறுப்பவர்களாக இருக்கின்றனர்.
12:38. "எனவே நான் அதற்கு மாறாக, என்னுடைய முன்னோர்களான ஆப்ரஹாம், ஐசக் மற்றும் ஜேகப் ஆகியோரின் மார்க்கத்தைப் பின்பற்றினேன். கடவுள்-வுடன் எந்த போலித் தெய்வங்களையும் நாங்கள் ஒரு போதும் அமைத்துக் கொள்வதில்லை. எங்கள் மீதும், மனிதர்கள் மீதும் கடவுள் வசமிருந்துள்ள ஆசி இத்தகையதேயாகும், ஆனால் மனிதர்களில் அதிகமானோர் நன்றியற்றவர்களாக இருக்கின்றனர்.
12:39. "என் சிறைத் தோழர்களே, பல தெய்வங்கள் மேலா, அல்லது ஒருவரும் மேலதிகாரம் கொண்டவருமான கடவுள் மட்டுமா?
12:40. "அவருடன் நீங்கள் வழிபடுபவை, நீங்களும் உங்கள் பெற்றோர்களும் உருவாக்கிக் கொண்ட புதுமைகளேயன்றி வேறில்லை. இத்தகைய போலித் தெய்வங்களுக்கு கடவுள் ஒரு போதும் அங்கீகாரம் அளித்திட வில்லை. தீர்ப்புக்கள் அனைத்தும் கடவுள்-க்குரியவை, மேலும் அவரை அன்றி நீங்கள் வழிபடக் கூடாதென அவர் தீர்ப்பளித்துள்ளார். இதுவே பூரணமான மார்க்கம், ஆனால் மனிதர்களில் அதிகமானோர் அறிய மாட்டார்கள்.
12:41. "என் சிறைத் தோழர்களே, உங்களில் ஒருவன் தன் எஜமானுக்கு மது பரிமாறுவான், ஆயினும் மற்றொருவன் சிலுவையில் அறைந்து கொல்லப்படுவான் -அவன் தலையிலிருந்து பறவைகள் உண்ணும். இத்துடன் நீங்கள் விசாரித்த விஷயம் முடிவடைகின்றது."
12:42. காப்பற்றப்பட இருந்தவரிடம் அவர் பின்னர் கூறினார், "உம்முடைய எஜமானரிடம் என்னை நினைவு கூர்வீராக"* இவ்விதம் சாத்தான் அவரை அவருடைய இரட்சகரை மறக்கும்படிச் செய்தான், மேலும், அதன் விளைவாக, இன்னும் சில வருடங்கள் அவர் சிறையில் தங்கி இருந்தார்.
*12:42 ஜோஸஃப் தனக்காக மன்னரிடம் சிபாரிசு செய்யும்படி தன் தோழரிடம் யாசித்த போது, சிறையிலிருந்து காப்பாற்றப் படுவதற்காகக் கடவுளை அன்றி மற்றவர்களைச் சார்ந்திருப்பதை அவர் வெளிப்படுத்தினார். இது உண்மையானதொரு நம்பிக்கையாளருக்குத் தகுமானதல்ல, எனவே இத்தகையதொரு அபாயகரமான சறுக்கலுக்கு விலையாக ஜோஸஃப் சிறையில் சில வருடங்கள் இருக்க நேர்ந்தது. நமக்கு ஏற்படும் எந்தக் கஷ்டத்தையும் கடவுள் மட்டுமே நிவர்த்திக்க முடியும் என்பதை நாம் குர்ஆனிலிருந்து கற்றுக் கொள்கின்றோம். உண்மையான ஒரு நம்பிக்கையாளர் கடவுளிடம் பொறுப்பை ஒப் படைக்கின்றார், மேலும் முற்றிலும் அவரை மட்டுமே சார்ந்திருக்கின்றார் (1:5, 6:17, 8:17, 10:107).
12:43. மன்னர் கூறினார், "கொழுத்த ஏழு பசுக்கள், மெலிந்த ஏழு பசுக்களால் பசியோடு விழுங்கப்படுவதை, மேலும் பசுமையான ஏழு (கோதுமைக்) கதிர்களையும், மற்றவை காய்ந்திருப்பதாகவும் நான் கண்டேன். என் பிரதானிகளே, கனவுகளுக்கு விளக்கம் சொல்வது எப்படி என்பதை நீங்கள் அறிந்திருந்தால், என் கனவைப் பற்றி எனக்கு ஆலோசனையளியுங்கள்."
12:44. அவர்கள் கூறினர், "அர்த்தமற்ற கனவுகள். கனவுகளுக்கு விளக்கம் என வரும் போது, நாங்கள் அறிவு பெற்றவர்கள் அல்லர்."
12:45. (சிறையிலிருந்து) காப்பாற்றப்பட்ட ஒருவன் இப்போது இறுதியில் ஞாபகம் கொண்டவனாக அவன் கூறினான், "அதன் விளக்கத்தை உங்களுக்குக் கூற என்னால் முடியும், ஆகவே என்னை (ஜோஸஃபிடம்) அனுப்புங்கள்."
12:46. "என் நண்பர் ஜோஸஃபே, கொழுத்த ஏழு பசுக்கள், மெலிந்த ஏழு பசுக்களால் பசியோடு விழுங்கப்படுவதைப் பற்றியும், ஏழு பசுமையான கதிர்களையும் மற்றவை காய்ந்து போயிருப்பதைப் பற்றியும் எங்களுக்குத் தெரிவிப்பீராக. மக்களுக்குச் சில தகவல்களுடன் திரும்பிச் செல்ல நான் விரும்புகின்றேன்."
12:47. அவர் கூறினார், "அடுத்த ஏழு வருட காலம் நீங்கள் பயிரிடுபவற்றை, அறுவடைக் காலம் வரும்போது, நீங்கள் உண்ணுவதற்குரியவற்றைத் தவிர, தானியங்களை அதன் கதிர்களிலேயே இருக்கும் படி விட்டு விடுங்கள்."
12:48. "அதன் பின்னர், வறட்சியான ஏழு வருடங்கள் வரும், அவற்றுக்காக நீங்கள் சேகரித்தவற்றில் அதிகமானதை அவை உண்டு விடும்.
12:49. அதன் பின்னர், மக்களுக்கு நிவாரணத்தைக் கொண்டு வருகின்ற ஒரு வருடம் வரும், மேலும் அவர்கள், மீண்டும் ஒருமுறை, பழரசம் பிழிவார்கள்.
12:50. மன்னர் கூறினார், "அவரை என்னிடம் கொண்டு வாருங்கள்." அவரிடம் தூதன் வந்தபோது, அவர் கூறினார், "உன் எஜமானரிடம் திரும்பிச் சென்று தங்கள் கரங்களை வெட்டிக் கொண்ட பெண்களை விசாரிக்கும்படி அவரிடம் கேட்டுக் கொள். அவர்களுடைய சூழ்ச்சிகளைப் பற்றி என் இரட்சகர் முற்றிலும் அறிந்திருக்கின்றார்."
12:51. (மன்னர் அப்பெண்களிடம்) கூறினார், "ஜோஸஃபை நீங்கள் வசீகரிக்க முயன்ற போது நிகழ்ந்த சம்பவத்தைப் பற்றி உங்களுக்குத் தெரிந்தது என்ன?" அவர்கள் கூறினர், "கடவுள் காப்பாராக, அவர் தீமையான எந்த விஷயத்தையும் செய்ததாக நாங்கள் அறியவில்லை." ஆளுநரின் மனைவி கூறினாள், "இப்போது சத்தியம் மிகைத்து விட்டது. நான் தான் அவரை வசீகரிக்க முயன்றேன், மேலும் அவர் உண்மையான ஒருவராகவே இருந்தார்.
12:52. "அவர் இல்லாத நேரத்தில் அவருக்கு நான் ஒரு போதும் துரோகமிழைக்கவில்லை என்பதை அவர் புரிந்து கொள்வார் என நான் நம்புகின்றேன், ஏனெனில் துரோகிகளின் சூழ்ச்சிகளைக் கடவுள் ஆசீர்வதிப்பதில்லை.
12:53. "என் சுயம் குற்றமற்றது என்று நான் கோரிக் கொள்ளவில்லை. சுயம் ஆனது தீமையைத் தூண்டக் கூடிய ஒன்றாகவே உள்ளது, என் இரட்சகரிடமிருந்து கருணையை அடைந்தவர்களுக்கே தவிர. என் இரட்சகர் மன்னிப்பவர், மிக்க கருணையாளர்."
12:54. மன்னர் கூறினார், "எனக்குப் பணி செய்வதற்காக, அவரை நான் அமர்த்திக் கொள்ளும் பொருட்டு, அவரை என்னிடம் கொண்டு வாருங்கள்." அவருடன் அவர் உரையாடிய போது, அவர் கூறினார், "இன்றைய தினம், நம்மிடம் உமக்கு முக்கியத்துவமிக்கதொரு அந்தஸ்து உள்ளது."
12:55. அவர் கூறினார், "என்னைக் கருவூல அதிகாரியாக ஆக்குவீராக, ஏனெனில் இத்துறையில் நான் அனுபவ மிக்கவனாகவும் அறிவைப் பெற்றவனாகவும் இருக்கின்றேன்."
12:56. இவ்விதமாக அவர் நாடியபடி ஆளும் வண்ணம், பூமியில் நாம் ஜோஸஃபை ஸ்திரப்படுத்தினோம். நாம் நாடியோர் மீது நம் கருணையை நாம் பொழிகின்றோம், மேலும் நல்லோர்களுக்குப் பிரதிபலன் தர ஒருபோதும் நாம் தவறுவதில்லை.
12:57. கூடுதலாக, நம்பிக்கை கொண்டு நேரிய வாழ்வு நடத்துவோருக்குரிய மறுவுலகவாழ்வின் வெகுமதியோ, இன்னும் மிக மேலானதாகும்.
12:58. ஜோசஸஃபின் சகோதரர்கள் வந்தனர்; அவர்கள் நுழைந்தபோது, அவர் அவர்களை அடையாளம் கண்டு கொண்டார், அதே சமயம் அவர்கள் அவரை அடையாளம் காணவில்லை.
12:59. அவர்களுக்குரிய பலசரக்குகளை அவர் விநியோகித்த பின்னர், அவர் கூறினார், "அடுத்த முறை உங்கள் தந்தை வழிச் சகோதரனை உங்களுடன் அழைத்து வாருங்கள். நான் அளவையை முழுதாக உங்களுக்குத் தருவதையும், உங்களைத் தாராளமாக நடத்துவதையும் நீங்கள் காணவில்லையா?
12:60. "அவரை என்னிடம் நீங்கள் அழைத்து வரத் தவறினால், என்னிடமிருந்து பங்கு எதையும் நீங்கள் பெற மாட்டீர்கள்; அருகில் கூட நீங்கள் வரமாட்டீர்கள்."
12:61. அவர்கள் கூறினர், "அவரைப் பற்றி அவருடைய தந்தையிடம் நாங்கள் பேச்சுவார்த்தை நடத்துவோம். நிச்சயமாக நாங்கள் இதனைச் செய்வோம்."
12:62. அவர் பின்னர் தன் உதவியாளர்களுக்கு உத்தர விட்டார்: "அவர்களுடைய சரக்குகளை அவர்களுடைய பைகளில் மீண்டும் வைத்து விடுங்கள். அவர்கள் தங்கள் குடும்பத்தாரிடம் திரும்பிச் சென்ற பின்னர் அவற்றைக் காணும்போது, அவர்கள் விரைவில் திரும்பி வரக்கூடும்."
12:63. அவர்களுடைய தந்தையிடம் அவர்கள் திரும்பிச் சென்றபோது, அவர்கள் கூறினர், "எங்கள் தந்தையே, எங்கள் சகோதரனை எங்களுடன் நீர் அனுப்பினாலன்றி, இதற்குப் பிறகு எந்த பலசரக்குகளையும் நம்மால் பெற முடியாது. நாங்கள் அவரை நன்கு கவனித்துக் கொள்வோம்."
12:64. அவர் கூறினார், "இதற்கு முன்னர் இவருடைய சகோதரரை உங்களை நம்பி நான் ஒப்படைத்ததைப் போல், இவரையும் உங்களை நம்பி நான் ஒப்படைக்க வேண்டுமா? கடவுள்தான் மிகச் சிறந்த பாதுகாவலர், மேலும், கருணை கொண்ட அனைவரிலும் அவர்தான் மிக்க கருணையாளர்."
12:65. அவர்கள் தங்களுடைய பைகளைத் திறந்தபோது, அவர்களுடைய சரக்குகள் அவர்களிடம் திரும்பத் தரப்பட்டுள்ளதை அவர்கள் கண்டார்கள். அவர்கள் கூறினர், "எங்கள் தந்தையே, இதற்கு மேல் நாம் என்ன கேட்க முடியும்? இதோ நமது சரக்குகள் நம்மிடம் திரும்பத் தரப்பட்டுள்ளன. இதன் மூலம் நாம் நமது குடும்பத்திற்கு வழங்கவும், எங்கள் சகோதரரைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளவும், இன்னும் ஒரு ஒட்டகத்தின் சுமையளவு பெற்றுக் கொள்ளவும் இயலும். நிச்சயமாக இது இலாபகரமானதொரு வியாபாரமே ஆகும்."
12:66. அவர் கூறினார், "நீங்கள் முற்றிலும் தோற்கடிக்கப்பட்டாலன்றி, அவரை நீங்கள் திரும்பக் கொண்டு வருவீர்கள் என்று, கடவுள் முன் பவித்திரமானதொரு சத்தியத்தை நீங்கள் எனக்குத் தந்தாலே தவிர, நான் அவரை உங்களுடன் அனுப்பமாட்டேன். அவர்களுடைய பவித்திரமான சத்தியத்தை அவர்கள் தந்த போது, அவர் கூறினார், "நாம் கூறுகின்ற ஒவ்வொன்றுக்கும் சாட்சியாகக் கடவுள் உள்ளார்."
12:67. மேலும் அவர் கூறினார், "என் மகன்களே, ஒரு வாசல் வழியாக நுழையாதீர்கள்; வெவ்வேறு வாசல்களின் ஊடே நுழையுங்கள். எப்படியிருப்பினும், கடவுள்-ஆல் முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்ட எந்த விஷயத்திலிருந்தும் நான் உங்களைக் காப்பாற்றி விட முடியாது. தீர்ப்புக்கள் அனைத்தும் கடவுள்-க்கு உரியவை. அவரிடம் நான் பொறுப்பை ஒப்படைக்கின்றேன், மேலும் பொறுப்பை ஒப்படைப்பவர்கள் அனைவரும் அவர் மீதே தங்கள் பொறுப்பை ஒப்படைக்க வேண்டும்.
12:68. அவர்கள் (ஜோஸஃபிடம்) சென்ற போது, தங்கள் தந்தையின் அறிவுரைகளுக்கு ஒப்பவே அவர்கள் நுழைந்தனர். கடவுள்-ஆல் விதிக்கப்பெற்ற எந்த விஷயத்தையும் இது மாற்றிவிட முடியவில்லை என்ற போதிலும், இப்படிச் செய்யும்படி அவர்களிடம் கூறியதற்கு, ஜேகபுக்கு ஒரு பிரத்தியேகக் காரணம் இருந்தது. ஏனெனில் நாம் அவருக்குக் கற்பித்த குறிப்பிட்டதோர் அறிவை அவர் பெற்றிருந்தார், ஆனால் மனிதர்களில் அதிகமானோர் அறிய மாட்டார்கள்.
12:69. ஜோஸஃபின் இடத்திற்குள் அவர்கள் நுழைந்த போது, அவர் தன் சகோதரரை தன் அருகில் கொண்டு வந்து கூறினார், "நான் உம்முடைய சகோதரன்; அவர்களுடைய செயல்களால் கவலைக் குள்ளாகாதீர்."
12:70. அவர்களுடைய பலசரக்குகளை அவர்களுக்கு அவர் விநியோகித்த போது, அருந்தும் குவளையை தன் சகோதரரின் பையில் அவர் வைத்து விட்டார், பின்னர் அறிவிப்பாளர் ஒருவர் அறிவித்தார்: "இந்த வணிக வண்டியின் சொந்தக்காரர்கள் திருடர்கள்."
12:71. அவர்களை நோக்கி வந்தவர்களாக, அவர்கள் கூறினர், "நீங்கள் இழந்தது என்ன?"
12:72. அவர்கள் கூறினர், "மன்னரின் குவளையை நாங்கள் இழந்துவிட்டோம். எவரொருவர் அதனைத் திருப்பித் தருகின்றாரோ அவர் ஒர் ஒட்டகச் சுமையளவு அதிகமாகப் பெற்றுக்கொள்வார்; நான் தனிப்பட்ட முறையில் இதற்கு உத்தரவாதமளிக்கின்றேன்."
12:73. அவர்கள் கூறினர், "கடவுள் மீது ஆணையாக, கெட் டது செய்வதற்காக நாங்கள் இங்கு வரவில்லை என்பதை நீங்கள் நன்கறிவீர்கள், அன்றி நாங்கள் திருடர்களுமல்லர்."
12:74. அவர்கள் கூறினர், "நீங்கள் பொய்யர்களாக இருந்தால், திருடனுக்கு உரிய தண்டனை என்ன?"
12:75. அவர்கள் கூறினர், "தண்டனையானது, அவனது பையில் அது காணப்பட்டால், அத்திருடன் உங்களுக் குரியவன் என்பதாகும். இவ்விதமாகவே நாங்கள் குற்றவாளிகளைத் தண்டிப்போம்."
12:76. பின்னர் அவருடைய சகோதரரின் பெட்டிக்கு அவர் செல்லும் முன்னர், அவர்களுடைய பெட்டியிலிருந்து சோதனையைத் துவங்கினார், மேலும் அதனை அவருடைய சகோதரரின் பெட்டியிலிருந்து வெளியே எடுத்தார். இவ்விதமாக ஜோஸஃபுக்கு அத்திட்டத்தை நாம் முடித்துக் கொடுத்தோம்; மன்னரின் சட்டத்தை அவர் பிரயோகப்படுத்தியிருந்தால் அவருடைய சகோதரரை அவரால் தக்க வைத்துக் கொண்டிருக்க முடியாது. ஆனால் அது தான் கடவுள்-ன் நாட்டமாக இருந்தது. நாம் தேர்ந்தெடுப்போரை உயர்ந்த அந்தஸ்துகளுக்கு நாம் உயர்த்துகின்றோம். அறிவைப் பெற்றவர் ஒவ்வொருவருக்கும் மேலாக, இன்னும் அதிக அறிவைப் பெற்ற ஒருவர் இருக்கின்றார்.
12:77. அவர்கள் கூறினர், "இவன் திருடினான் என்றால், கடந்த காலத்தில் இவனுடைய சகோதரனும் அவ்வாறே செய்தான்." ஜோஸஃப் தன் உணர்வுகளைத் தனக்குள் மறைத்துக் கொண்டார், மேலும் அவர்களிடம் எதையும் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. அவர் (தனக்குள்) கூறினார், "நீங்கள் மெய்யாகவே பொல்லாதவர்கள். உங்களுடைய குற்றச்சாட்டுக்களைப் பற்றி கடவுள் முற்றிலும் அறிந்தவராக இருக்கின்றார்."
12:78. அவர்கள் கூறினர், "பெருந்தகையே, இவனுக்கு வயது முதிர்ந்ததொரு தந்தை இருக்கிறார்; இவனுடைய இடத்தில் எங்களில் ஒருவரை நீர் பிடித்துக் கொள்வீரா? கனிவானவொரு மனிதனாக உம்மை நாங்கள் காண்கின்றோம்."
12:79. அவர் கூறினார், "எங்கள் சாமான்களை எவர் வசம் நாங்கள் கண்டோமோ, அவரையன்றி மற்றொரு வரை நாங்கள் பிடித்துவைத்துக் கொள்வதை விட் டுக் கடவுள் காப்பாராக. இல்லையென்றால், நாங்கள் நீதமற்றவர்களாகி விடுவோம்."
12:80. அவருடைய மனதை மாற்றி விடும் நம்பிக்கையை அவர்கள் இழந்தபோது, அவர்கள் ஒன்றுகூடி ஆலோசனை செய்தனர். அவர்களுடைய மூத்தவன் கூறினான், கடவுள் முன்னர் பவித்திரமானதொரு சத்தியத்தை உங்கள் தந்தை உங்களிடமிருந்து பெற்றிருக்கின்றார் என்பது உங்கள் கவனத்தில் உள்ளதா? கடந்த காலத்தில் நீங்கள் ஜோஸஃபைத் தொலைத்தீர்கள். என் தந்தை எனக்கு அனுமதி தரும்வரை, அல்லது கடவுள் எனக்குத் தீர்ப்பளிக்கும் வரை இவ்விடத்தை விட்டு நான் அகலமாட்டேன்; அவரே மிகச் சிறந்த நீதிபதி.
12:81. "உங்கள் தந்தையிடம் திரும்பிச் சென்று அவரிடம் கூறுங்கள்..." ‘எங்கள் தந்தையே, உம்முடைய மகன் ஒரு திருட்டைச் செய்துவிட்டான். நாங்கள் மிக உறுதியாக அறிவோம், ஏனெனில் இதனைத்தான் நாங்கள் கண்டோம். இது எதிர்பார்க்கப்படாத ஒரு நிகழ்வாக இருந்தது.
12:82. ‘நாங்கள் எங்கு இருந்தோமோ அந்தச் சமூகத்தாரையும், எங்களுடன் திரும்பி வந்த பிரயாணிகளின் கூட்டத்தையும் நீங்கள் விசாரிக்கலாம். நாங்கள் உண்மையையே கூறுகின்றோம்.’"
12:83. அவர் கூறினார், "உண்மையில் நீங்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட சூழ்ச்சியைச் செய்ய இரகசியத் திட்டம் தீட்டி இருக்கின்றீர்கள். அமைதியான பொறுமையே என்னுடைய ஒரே தஞ்சமாகும். அவர்கள் அனைவரையும் கடவுள் என்னிடம் திரும்பக் கொண்டு வருவாராக. அவர் எல்லாம் அறிந்தவர், ஞானம் மிகுந்தவர்."
12:84. "நான் ஜோஸஃபை நினைத்துக் கவலையுறுகின்றேன்," என்று கூறியவராக, அவர்களிடமிருந்து அவர் திரும்பிக் கொண்டார். அதிகமான கவலையால் அவருடைய கண்கள் வெளுத்துப் போய்விட்டன; அவர் மெய்யாகவே துக்கத்தில் இருந்தார்.
12:85. அவர்கள் கூறினர், "கடவுள் மீது ஆணையாக, நீர் நோயாளியாகி விடும் வரை, அல்லது நீர் இறந்து போகும் வரை ஜோஸஃபுக்காக நீர் கவலைப்பட்டுக் கொண்டே இருப்பீர்."
12:86. அவர் கூறினார், "எனது சங்கடத்தையும் கவலையையும் நான் கடவுள்-யிடம் முறையிடுகின்றேன் அவ்வளவுதான், ஏனெனில் நீங்கள் அறியாதவற்றைக் கடவுள்-யிடமிருந்து நான் அறிவேன்.
12:87. "என் மகன்களே, சென்று ஜோஸஃபையும் அவருடைய சகோதரரையும் கூட்டிக்கொண்டு வாருங்கள், மேலும் கடவுள்-ன் அருளில் ஒருபோதும் நம்பிக்கை யிழந்து விடாதீர்கள். நம்பமறுக்கும் கூட்டத்தாரைத் தவிர எவரும் கடவுள்-ன் அருளில் நம்பிக்கையிழக்க மாட்டார்கள்."
12:88. (ஜோஸஃபின்) குடியிருப்பிற்குள் அவர்கள் நுழைந்த போது, அவர்கள் கூறினர், பெருந்தகையே, நாங்களும், எங்கள் குடும்பத்தாரும் ஏராளமான கஷ்டங்களை அனுபவித்து விட்டோம், மேலும் தரங்குறைந்த பொருள்களையே நாங்கள் கொண்டு வந்துள்ளோம். ஆயினும் நீர் எங்களுக்கு அளவை முழுவதையும் தருவீரென்றும், எங்களிடம் பெருந்தன்மையுடன் இருப்பீரென்றும் நாங்கள் நம்புகின்றோம். பெருந் தன்மையுடையோருக்குக் கடவுள் வெகுமதியளிப்பார்.
12:89. அவர் கூறினார், "நீங்கள் அறியாதவர்களாக இருந்த போது, ஜோஸஃபிற்கும் அவரது சகோதரருக்கும் நீங்கள் என்ன செய்தீர்கள் என்பது உங்களுக்கு நினைவிருக்கின்றதா?"
12:90. அவர்கள் கூறினர், "நீர்தான் ஜோஸஃப்பாக இருக்க வேண்டும் அவர் கூறினார், நான்தான் ஜோஸஃப், மேலும் இதோ என்னுடைய சகோதரன். கடவுள் எங்களை ஆசீர்வதித்திருக்கின்றார். அது ஏனெனில், ஒருவர் நேரியவாழ்வு நடத்தி, உறுதியுடன் சகித்திருப்பாராயின், நல்லோருக்கு வெகுமதியளிக்க கடவுள் ஒரு போதும் தவறுவதில்லை."
12:91. அவர்கள் கூறினர், "கடவுள் மீது ஆணையாக, கடவுள் எங்களுக்கு மேலாக உண்மையாகவே உம்மைத் தேர்ந்தெடுத்துள்ளார். நிச்சயமாக நாங்கள் தவறானவர்களாகவே இருந்தோம்."
12:92. அவர் கூறினார், "இன்றைய தினம் உங்கள் மீது எந்தக் குற்றச்சாட்டும் இல்லை. கடவுள் உங்களை மன்னிப்பாராக. கருணையுடையவர்கள் அனைவரிலும், அவரே மிக்க கருணையாளர்.
12:93. "என்னுடைய இந்தச் சட்டையை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்; என் தந்தையின் முகத்தில் நீங்கள் இதனை எறியும்போது, அவருடைய பார்வை திரும்பவும் மீளும். உங்கள் குடும்பம் முழுவதையும் அழைத்துக் கொண்டு என்னிடம் திரும்பி வாருங்கள்."*
*12:93 இது எகிப்தில் இஸ்ரவேலின் சந்ததியினருடைய துவக்கத்தைக் குறிக்கின்றது. சில நுற்றாண்டுகள் கழித்து, மோஸஸ் அவர்களை எகிப்திற்கு வெளியே அழைத்து வந்தார்.
12:94. பிரயாணிகளின் கூட்டம் வந்து சேர்வதற்கும் முன்பா கவே, அவர்களுடைய தந்தை கூறினார், "ஜோஸஃ பின் வாடையை என்னால் உணர முடிகின்றது. எவரேனும் எனக்குத் தெளிவு செய்வீர்களா?"
12:95. அவர்கள் கூறினர், "கடவுள் மீது ஆணையாக, நீர் இன்னும் உம்முடைய பழைய குழப்பத்திலேயே இருக்கின்றீர்."
12:96. நற்செய்தியைக் கொண்டு வருபவர் வந்து சேர்ந்த போது, அவர் (சட்டையை) அவர் முகத்தின் மீது எறிந்தார், அப்போது அவருடைய பார்வை திரும்பவும் மீண்டது. அவர் கூறினார், "நீங்கள் அறியாதவற்றைக் கடவுள்-யிடமிருந்து நான் அறிவேன் என நான் உங்களிடம் கூறவில்லையா?"
12:97. அவர்கள் கூறினர், "எங்கள் தந்தையே, எங்களுடைய பாவமன்னிப்புக்காகப் பிரார்த்தியுங்கள்; உண்மையில் நாங்கள் தவறானவர்களாகவே இருந்தோம்."
12:98. அவர் கூறினார், "உங்களை மன்னிக்கும்படி என் இரட்சகரிடம் நான் இறைஞ்சுவேன்; அவர் மன்னிப்பவர், மிக்க கருணையாளர்."
12:99. ஜோஸஃபின் குடியிருப்பிற்குள் அவர்கள் நுழைந்த போது, "எகிப்திற்கு வரவேற்கின்றேன். கடவுள் நாடினால், நீங்கள் இங்கே பாதுகாப்புடன் இருப்பீர்கள்," என்று கூறியவராக அவர் தன் பெற்றோரைத் தழுவிக் கொண்டார்.
12:100. அவர் தன் பெற்றோரை அரியாசனத்தின் மீது உயர்த்தினார். அவர்கள் அவர் முன் சிரம் பணிந்து விழுந்தனர். அவர் கூறினார், என் தந்தையே, இது என் பழைய கனவின் பூர்த்தியாகும். என் இரட்சகர் அதனை நனவாக்கி விட்டார். அவர் என்னை ஆசீர்வதித்தார், சிறையிலிருந்து என்னை விடுதலை செய்தார், மேலும் எனக்கும் என் சகோதரர்களுக்கும் இடையில் சாத்தான் பிளவை ஏற்படுத்தி விட்ட தன் பின்னர், பாலைவனத்தில் இருந்து உங்களைத் தருவித்துக் கொண்டு வந்தார். தான் நாடுகின்ற மீது என் இரட்சகர் மிகுந்த கனிவுடையவராக இருக்கின்றார். அவர் அறிந்தவர், ஞானம் மிகுந்தவர்.
12:101. "என் இரட்சகரே, எனக்கு நீர் அரசாட்சியைத் தந்திருக்கின்றீர், மேலும் கனவுகளின் விளக்கத்தை எனக்குக் கற்றுத் தந்திருக்கின்றீர். வானங்களையும் பூமியையும் துவக்கியவரே; இந்த வாழ்விலும் மறுவுலகிலும் நீரே என் அதிபதியும் எஜமானருமாவீர். சரணடைந்த ஒருவனாக என்னை மரணிக்கச் செய்வீராக, மேலும் நல்லோர்களுடன் என்னைக் கணக்கிடுவீராக."
12:102. இது கடந்த காலத்திலிருந்து நாம் உமக்கு வெளிப்படுத்தும் செய்தியாகும். அவர்கள் ஒன்று கூடி இரகசியத் திட்டம் தீட்டியவர்களாக (ஜோஸஃப்பைக் கிணற்றில் எறிந்து விடுவதென்ற) அவர்களுடைய ஒருமித்த முடிவை அவர்கள் செய்த போது நீர் அவர்களுடன் இருக்கவில்லை.
12:103. மனிதர்களில் பெரும்பாலோர், நீர் என்ன செய்த போதிலும் சரியே, நம்பிக்கை கொள்ள மாட்டார்கள்.
12:104. அவர்களிடம் நீர் பணம் எதுவும் கேட்கவில்லை; மக்கள் அனைவருக்கும் இந்த நினைவூட்டலை நீர் சேர்ப்பிக்கின்றீர் அவ்வளவுதான்.
12:105. வானங்களிலும் பூமியிலும் எத்தனையோ சான்றுகள் அவர்களுக்குக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன, ஆனால் கவனமின்றி, அவர்கள் அவற்றைக் கடந்து செல்கின்றனர்!
12:106. கடவுள் மீது நம்பிக்கை கொண்டவர்களில் பெரும்பாலோர், போலித்தெய்வ வழிபாட்டைச் செயல்படுத்திய வண்ணமே அன்றி அவ்வாறு செய்வதில்லை.
12:107. மூழ்கடிக்கின்ற ஒரு தண்டனை கடவுள்-யிடமிருந்து அவர்களைத் தாக்கிவிடாதென்றோ, அல்லது அவர்கள் அதனைச் சற்றும் எதிர்பாராத போது, வேளை அவர்களிடம் திடீரென வந்து விடாதென்றோ அவர்கள் உத்திரவாதம் கொண்டிருக்கின்றனரா?
12:108. கூறும், "இதுவே எனது பாதையாகும்: தெளிவான தொரு சான்றின் அடிப்படையில், நான் உங்களைக் கடவுள்-ன் பால் அழைக்கின்றேன், மேலும் என்னை பின்பற்றுபவர்களும் அவ்வண்ணமே செய்கின்றனர். கடவுள் துதிப்பிற்குரியவர். நான் போலித் தெய்வ வழிபாடு செய்யும் ஒருவனல்லன்."
12:109. பல்வேறு சமூகங்களில் உள்ள மக்களிலிருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு, நாம் உள்ளுணர்வூட்டிய ஆண்களை அன்றி எவரையும் உமக்கு முன்னர் நாம் அனுப்பவில்லை. பூமியில் சுற்றித் திரிந்து, அவர்களுக்கு முன்னிருந்தவர்களுக்கு உண்டான விளைவுகளை அவர்கள் பார்க்கவில்லையா? நேரியதொரு வாழ்வு நடத்துவோருக்கு மறுவுலகின் வீடானது மிகவும் மேலானதாகும். எனவே நீங்கள் புரிந்து கொள்வீர்களா?
12:110. தூதர்கள் நம்பிக்கையிழந்து, மேலும் தாங்கள் ஏற்றுக்கொள்ள மறுக்கப்பட்டுவிட்டதாக எண்ணிக் கொள்ளும்போது, மிகச்சரியாக அச்சமயம், நம்முடைய வெற்றி அவர்களிடம் வருகின்றது. பின்னர் நாம் தேர்ந்தெடுத்தோரை நாம் காப்பாற்றிக் கொள்வோம், அதே சமயம் குற்றவாளிகளான மக்களுக்கு நம்முடைய தண்டனை தவிர்த்து விட முடியாதது
12:111. அவர்களுடைய சரித்திரத்தில், அறிவுத்திறன் கொண்டோருக்கொரு படிப்பினை உள்ளது. இது புனையப்பட்ட ஹதீஸ் அல்ல; (குர்ஆனாகிய) இது முந்திய அனைத்து வேதங்களையும் உறுதிப்படுத்துகின்றது, ஒவ்வொன்றிற்கும் உரிய விபரங்களை வழங்குகின்றது, மேலும் நம்பிக்கை கொண்டோருக் கொரு கலங்கரை விளக்காகவும் அருளாகவும் திகழ்கின்றது.